कोरोना
कोण मी नि कुठला मी
काय माझे नि कुठले माझे
तुझ्यापुढे तर हतबल सारे
जणु काही बंद दरवाजे ।
हा माझा तर तो त्याचा
नाही ठेवलास कुणी कुणाचा
भल्या भल्यांची केलीस दैना
माणूसच माणसांस पाहीना ।
कुठून येशील कुठे धडकशील
नाही उरला तुझा भरवसा
समोर आला की चित पाडशील
याचाच तर तु घेतलास वसा ।
एवढे खाउन पोट तुझे भरेना
घात न केल्या दिन तुझा सरेना
तु म्हणे सदा कोरोना कोरोना
तुला काय कोणी का मरेना ।
ओळखुन बसलास आमची कमजोरी
दहशत ही तुझीच नि तुझीच की रे शिरजोरी ।
आता तर झालीय तुझ्या अहंकारात वृद्धी
नको विसरू विनाशकाले विपरित बुद्धी ।
न विचारतां तुला तांडव करीशी आमच्या उरावरी
थांबव रे आता नको करू आमच्या कर्तुत्वाशी बरोबरी
।
असा किती दिवस पामरां छळशील रे
एक दिवस आमचा ही येइलच की रे ।
आज ना उद्या तुलाही लागतील आम्हा लेकरांची हाय
निसर्गाच्या नियमापुढे तुलाही लागतील टेकावे पाय
।
मग मारशील दडी नि बसशील गुपचिडी
तुला मात्र पळतां भुई होईल थोडी ।
जरी करशील वारंवार वारी
वरती बसलाय आमचाही कैवारी
लक्षात ठेव देव ज्याला तारी
त्याला कोण मारी ।
सुषमा सुशील पाटील
No comments:
Post a Comment