माझं किनई
.......
उगीचच आरशा समोर उभी राहून ,
तू मिष्किलपणे स्वतःशीच हसत असशील .
वर्गामधे माझ्याशी नजरानजर टाळशील ,
पण मी वळल्यानंतर मात्र ,मागे पाहत रहाशील.
माझी वाट पहात , झाडाला टेकून उभी राहून ,
पायाच्या अंगठ्यानं उगीचच
माती उकरत असशील.
पेनानं आडव्या तिडव्या
रेघोट्या मारता मारता ,
नकळत माझ नाव वहीत लिहीत असशील .
पत्राची सुरुवात कशी करावी, हे न सुचून ,
पेनानं ओठाशी चाळाच करत बसशील .
आठवणीनं माझ्या , अगदी कासावीस होत असशील,
मग पर्स मधून माझा फोटो काढून म्हणत असशील "माझं किनई
......... "
कवी : आनंद नेवगी ,अबु धाबी
No comments:
Post a Comment